“Iedereen moet vaak even zijn verhaal kwijt: “Jullie van IT doen altijd maar.””

René

“Een jaar of vijf geleden werkte ik bij Ziggo via een andere detacheerder. Op dat project zaten diverse mensen van Vaerder en ik kende er ook nog wat van vroegere projecten, dus daardoor kende ik Roberth ook. In ons vak kom je elkaar overal tegen. Na het project bij Ziggo ben ik een tijd in vaste dienst gegaan bij een grote educatieve organisatie, maar de werkzaamheden en de sfeer daar bevielen me totaal niet. Dus toen heb ik Roberth gebeld. We zijn samen met Jan een bakkie gaan doen. Binnen een uur was alles geregeld en liep ik met een contract naar buiten. Nu ben ik dus een jaar of vier in dienst bij Vaerder.

Stukje nazorg

Op het moment zit ik op een project van ongeveer twee maanden bij het Sint Franciscus Ziekenhuis in Rotterdam en Schiedam. We zijn bezig met de migratie naar Office 365, inclusief een deel de hardware vervangen en een stukje nazorg. Ons projectteam telt 7 man, waarvan drie van Vaerder. Wij verzorgen het totaal van de IT-omgeving inclusief werkplekbeheer, servicedesk en kantoorautomatisering. Het patiëntregistratiesysteem valt er ook onder. Specifieke medische applicaties, zoals wat op de IC gebruikt wordt, software voor robotarmen en de MRI apparatuur, daar is een speciale afdeling voor.

Paniek sussen

De migratie leidt voor veel mensen tot een iets andere manier van werken. Wij leiden dat in met workshops, uitleg en handleidingen. Maar omdat mensen niet echt lezen en dingen weer vergeten blijven er soms toch vragen over. Die zijn dan voor mij, via een speciaal telefoonnummer. Zo waren ze laatst op een buitenlocatie de PC’s aan het vervangen. Kreeg ik bericht: “Kan je langs gaan? Er is paniek. Ze snappen niet hoe het werkt en ze willen alles teruggedraaid hebben!” Ben ik daar een uurtje geweest om de boel te sussen. Als je het rustig uitlegt zien ze dat het allemaal prima werkt en kan iedereen toch wel weer werken. Dat is wel vaker zo. Als wij van IT ons gezicht laten zien dan is iedereen weer blij.

“Ik ben daar een uurtje geweest om de boel te sussen. Als je het rustig uitlegt zien ze dat het allemaal prima werkt en kan iedereen toch wel weer werken.”

Verandering en weerstand

Dit gebeurt altijd en overal bij verandering. Zelfs bij ons als IT-mensen als er iets verandert is er niet altijd begrip voor. Verandering zorgt altijd voor weerstand. Wij zeggen dan dat we pas weggaan als iedereen tevreden is. En heel eerlijk, soms lukt dat niet en blijven ze met tegenzin zitten. Maar ja, als iedereen over gaat, zullen ze wel moeten.

Tijd voor Logan

In mijn vrije tijd zorg ik voor mijn zoontje, Logan. Zijn moeder en ik zijn uit elkaar. Ik mag twee of drie dagen in de week en de helft van de zomervakantie met Logan optrekken. Dat kan lastig zijn, vooral nu met dit project, waar ik vijf dagen per week naar kantoor moet en die kleine van half negen tot half drie naar school moet. Voor mij zijn maandag en dinsdag daardoor kortere dagen. Die tijd moet ik dan de rest van de week goedmaken. Gelukkig willen opa en oma ook wel een keertje helpen.

Zwembadminton…

Verder zit ik op badminton, en een keer in de week ga ik met een stel mannen naar het zwembad. Dat is begonnen toen mijn vader een nieuwe heup had gekregen. Die moest zwemmen dus ik mee. Daar kwamen nog een paar mannen bij en nu met een los/vast clubje die elke woensdagavond een half uurtje, drie kwartier baantjes trekken. En daarna even in het bubbelbad ontspannen en samen wat drinken. Net als badminton is het voornamelijk voor de gezelligheid. Het sporten erbij is leuk meegenomen.

Verhaal kwijt

Gezelligheid en contact met mensen is voor mij belangrijk. Dat vind ik ook een mooi stuk van mijn werk op dit project. Op reguliere projecten is het vaak wat technischer. Application packaging, werkvoorraad bijhouden, software bouwen en testen, trouble shooten… Dat zit er nu minder bij, maar dit bevalt me toch ook wel. Iedereen moet vaak even zijn verhaal kwijt: “Jullie van IT doen altijd maar.” Of ze het er mee eens zijn, laat ik even in het midden, maar meestal als ik weer vertrek, zijn ze in ieder geval gerustgesteld.”